"Entre a realidade e os soños trazo líneas e cores nos papeis"

sábado, 31 de diciembre de 2011

Marcapáxinas... A nena dos cabelos vermellos nas súas travesías mariñas.

Aquí vai de lado a lado, fondando, ondeando... A nena dos cabelos vermellos aproveita cada tramo.
Sobre da manta que protexen os soños que ondean:










Boas noites e felices soños... E así a través do mar despido o viaxe do 2011

Unha nova viaxe comezará no 2012!! ESPERO QUE VAIA MELLOR PARA TOD@S!! Meus mellores desexos!!

lunes, 19 de diciembre de 2011

Felices festas

E aquí coa chegada das festas, algunhas navideñas algunhas non... A nena reúnese coas persoas que están lonxe e ademáis intercambia con Maruca uns agasallos, a nena dos cabelos vermellos dalle ilusión nunha pequena bola e Maruca dalle os desexos coa estrela.






Felices Festas e Bo Nadal a todos e todas!!!!

domingo, 18 de diciembre de 2011

A historia de San Sebastián a través de Gonlazo.

Teño un amigo que unha vez fai un tempiño pediume un debuxo de San Sebastián, eu coa miña incultura na santería pregunteille ¿e quen é ese? ¿cal é a súa historia? e Gonzalo contestou esto:


"Sebastián era un adolescente francés inquieto pero poco retraído. Le gustaba jugar con gente de su edad, sus amigos y los pocos familiares que le quedaban. Esto era porque en aquella época, allá por el siglo tercero después de Cristo, los problemas de salud no tenían tan rápida solución como ahora. Era doloroso perder a un ser querido, era torturador perder a tus padres. Sebastián aceptó a regañadientes (grgrgrgr) ir a estudiar las artes de la defensa militar al lugar que dominaba casi todo el mundo: cerca de Roma fue a instalarse y finalmente en Milán terminó por formarse como soldado del basto e indestructible imperio romano. En aquellos tiempos la política era muy parecida a la actual. Todos aprovechaban la menor oportunidad para sacar partido y así los romanos ficharon a dos cracks de la política, a dos superestrellas del deporte nacional: espandir el imperio. Era la tetrarquía y sus protagonistas era Diocleciano y Maximiliano. No llegaron a conocerse personalmente en un principio, sin embargo Sebastián, joven, apuesto, rubio, cultivado físicamente y dotado intelectualmente, gozaba de la mejor de las virtudes: la paciencia. Las mujeres se peleaban por él. Era un conquistador y por eso Diocleciano lo quería solo para sí. Dominaba muy bien las artes de la guerra, y era muy querido entre los soldados de su tropa, de su batallón. Pero Sebastián… tenía un secreto. 
Esto le hacía llevar una doble vida según con quien estuviese, y eso le desconcertaba, le dolía porque era ir en contra de sí mismo. Sebastián era cristiano cuando no se podía ser abiertamente cristiano. La sociedad no estaba preparada para que Sebastián mezclara su cristianismo con los romanos. Cuando Sebas tomó la decisión de confesarle su condición al emperador, éste se enteró por casualidad. Diocle, enfurecido, dolido, lo mandó apresar. Su pecado no había sido ocultar su cristianismo. Su pecado, y también a ojos del imperio, fue convertir a todas las tropas que mandaba a la misma religión, a la fe en Jesucristo. Las tropas ya llevaban semanas predicando a las gentes por donde transitaban la palabra de Dios. No le castigó, sin embargo le obligó a dejar de predicar, le cambió todos los soldados y le amenazó con matarle si no renegaba de sus creencias. Harto de tanta intolerancia, Sebastián continuó predicando a todas las personas con las que se veía hasta que el emperador mandó matarlo. - ¡Que lo aten a un trozo fuerte de madera y que le quiten la vida con flechas! Y así fue. Una vez se fueron los soldados que asaetearon al santo, los amigos y discípulos de Sebastián, recogieron su cuerpo, creyéndole muerto, y lo llevaron a junto de Irene. Irene era una mujer que los tenía bien puestos. Le curó las heridas, le dio cobijo, cariño, comida y ganas de seguir. Sebastián se recuperó y salió de nuevo a predicar. Maximiano y Diocleciano, sorprendidos por su reaparición, le mandó a sus tropas para que lo mataran a latigazos. El cuerpo lo enterraron ellos mismos para asegurarse. Murió a los 33 años. Representa este santo la lucha por los derechos de los más débiles, de las minorías y por los indefensos ante la ceguera de la sociedad" 




Aquí o pequeno agasallo para Gonzalo, un pequeno San Sebastián ferido...






A primeira vez que pinto un santo...

lunes, 5 de diciembre de 2011

Calceta de Outono

A nena decatouse que este inverno ía ser frío e decidiu facer unha bufanda para a súa amiga Pelludis que a pesar de que tiña oito patas e era unha profesional en iso de enredar fíos o de calcetar non era o seu forte e miraba a nena de reollo para aprender. Esta cando se decataba dicía en alto os pasos para que lle resultara máis fácil a pequena Pelludis. Así toda a tarde relaxadas no alto das setas, a ratos falaban a ratos o silencio e os sonidos do bosque as acompañaban. Pero non eran as únicas unha pequena xoaniña estaba atenta a situación, e unha formiga miraba cara arriba para poder entender porqué o chan estaba a encherse de cores...





.....

viernes, 2 de diciembre de 2011

Almorzo coa veciña

Aqui vai unha nova ilustración que levarei a exposición "La esquina coloreada".


Cada ano a nena dos cabelos vermellos sabe da chegada da primavera
 porque ten unha nova veciña coa que almorzar,
e sabe da chegada do outono porque xa non está..








Almorzo na Esquina!

miércoles, 30 de noviembre de 2011

Exposición colectiva de ilustración: "La esquina coloreada"

Yellice Rodríguez: http://yellice303.blogspot.com/

Este sábado un sitio entrañable no que pasar o día e gozar dunha nova exposición, esta vez adicada a ilustración.
¡Agradecer que contedes comigo para esta exposición e polo lugar!

E agora deixo os datos do lugar, un sitio con historia e con encanto, a última parada no camiño de Santiago de Compostela:

Confitería-café La Esquina:
 http://confiterialaesquina.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100002743317176

E a partir das 20h:


Ubicación: http://confiterialaesquina.com/googlemaps.html

Algunas imágenes de la exposición:





miércoles, 23 de noviembre de 2011

X concurso Francisco Mantecón 2011

Enlaces de interés:
O concurso:
http://www.franciscomantecon.com/
A bodega:
http://www.terrasgauda.com
En Facebook:
http://facebook.com/concursomantecon

A exposición permanecerá aberta o público na Estación Marítima de Vigo dende o sábado 29 de outubro ata o 14 de decembro, de luns a venres no horario de 10 as 14 horas e de 17 as 20 horas; os sábados, domingos e festivos de 10 as 14 horas.
Un paseo xeral pola exposición:



Nesta edición do 10º concurso Internacional de Cartelismo Publicitario Francisco Mantecón, presentáronse   máis de 2.100 carteis de 54 países de todo o mundo, pola información que recollín da rede o aumento é de máis de 500 carteis en comparación ó 2010. Ademais do aumento de participantes, este ano Terras Gauda conta no xurado cunha representación dos deseñadores nacionais con maior prestixio internacional, os cales farán a selección dos finalistas e premiados do certame da exposición, este xurado está composto por:
Javier MariscalAlberto Corazón,  Óscar Mariné, Manuel Estrada, Isidro Ferrer, Pep Carrió, Emilio Gil.
Ademais de Pilar Barreiro Mosquera (Filóloga e viúva de Francisco Mantecón), Enrique Costas Rodríguez (Director Xeral de Bodegas Terras Gauda), un representante da Fundación Porto de Vigo, o secretario será Paulino Novo Folgueira (Filólogo) e Sebastián Büsching (Gañador da edicción 2010).


FINALISTAS 2011: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.269329629786608.79697.100001287195206&type=1&l=09283def48

GANADORES Y FINALISTAS 2011: http://www.franciscomantecon.com/2011/esp/galeriapremiados.php


Nos próximos días na páxina de facebook do 10º Concurso internacional de Francisco Mantecón nos mostrarán os finalistas. Parabéns adiantados os finalistas e gañadores! e... Parabéns a todas as obras expostas, persoalmente foi impresionante a cantidade de conceptos, ideas e distintas formas de plasmalo... Aínda que haxa liñas nun mesmo sentido, algunhas parecidas cada obra é única sen dúbida, aínda que de tantas pode chegar a confusión, saín emborrachada de imaxes, pero o xenial e que cada vez que se vai se descobren unhas novas. E coma cando lees un bo libro e o tempo faiche esquecelo ou o recordo fai que se mesture con outros, cando volves a lee-lo gozas case coma se fora un novo descubrimento.

A continuación deixo a miña pequena participación no concurso:
Os carteis é unha simple mestura entre cor e xesto. A cor como entorno e o xesto como o acto e a identidade de Terras Gauda.

O último bosquexo:


As cores son a representación da auga-terra-viñedos-uva-aire. 
E o xesto en negro é a representación do sacacorchos na uva e a súa vez toma forma das iniciais de Terras Gaudas (desto decateime despois de traballa-lo no ordenador)

E aquí os dous carteis:

















miércoles, 16 de noviembre de 2011

Picoteiro

Ahí está a nena dos cabelos vermellos dende as alturas observando o bosqué a alí encontra o "PICOTEIRO" (Ampelis europeo)


Deixando espazo para o bosque...





Pío, pío seguimos practicando. Hai quen se da un baño para relaxarse, eu intento debuxar paxariños... Unha forma de facer unha limpeza mental para seguir con contos.

Seguimos cos contos... CM3

Outro no que ando indecisa, estou volvendo a facer o conto noutro formato e este debuxo quedará como bosquexo... Os antecedentes os finais.





E así quedará na carpeta gardado...

martes, 8 de noviembre de 2011

As carpetas para as serigrafías X

Pintando o ceo... Co cambio da estación cambio a la polo pincel, a lo menos durante un tempo. Pinta pequena pinta, que moitas son as estrelas e os desexos que cumprir.






Boas noites

domingo, 6 de noviembre de 2011

Seguimos cos contos... CM2

Vou facendo pouco a pouco, estes xa os tiña, o mellor máis a diante colgo unha mestura de varios, de momento aquí deixo uns que xa quedaron un tanto atrás. Uns pequenos detalles das ilustración que me manteñen ocupada:

Cando o mar fala:


Cando construímos fermosos castelos brancos:



Volta a ilustración... Cada vez queda menos tempo.

domingo, 16 de octubre de 2011

domingo, 2 de octubre de 2011

Un pequeno concurso no que disfrutei, CORREOS

http://www.reinventapaqueteria.es/concurso/galeria/360
Xogando co deseño...
"Nombre diseño: Trayecto cortoCategoría: Paquetería 360°La intención de este diseño es muy simple, se plantean tres vías por las que se desplaza el correo, la aérea (que se presentan en las tapas laterales), la marítima (que está en la base y en el frente exterior) y la tierra firme (que se presenta en la tapa superior y el frente interior), se representa cada una de ellas con colores planos y una serie de dibujos como representación de cada medio de transporte (cielo-avión, mar-barco, tierra-coche) los cuales llevan su trayectoria en líneas blancas creando de cierta forma movimiento y constancia de tráfico de correos. A su vez el avión y el barco que no se presentarían en el medio natural en el que se desarrolla el ser humano se asemejan a su vez a un pájaro y un pez presentados con formas muy simples. Por otra parte en la tapa el remitente y el destinatario se ve unido por una línea recta y directa con la intención de resaltar esa idea de la línea más corta entre A y B, presentada en los colores de correos amarillo y azul y destacando tanto la palabra correos como el tipo de paquetería que se usa con esos mismos colores."



Boas noites...

martes, 27 de septiembre de 2011

jueves, 22 de septiembre de 2011

Os peixes tamén teñen desexos

Un pouquiño máis de mar... Unha pequena serie para Outubro. Mentres aquí vai un pequeno adianto, un debuxo levado a 100 x 70 cm en acrílico, xa tiña gañas. Aínda que sigo preferindo o papel.




 Conta a historia......



 ¿A historia? - Noutra ocasión, hoxe xa e tarde e mañán as sete tócame estar en pé.
Boas noites a tod@s.

sábado, 3 de septiembre de 2011

Na senda dun proxecto, uns primeiros comezos....

Boas, xa non estou tan activa no blog, pero sigo pintando e debuxando. Agora estou iniciando un proxecto con unha amiga que non sei onde nos levará, uns pequenos contos e tamén preparando uns debuxos/pinturas se me da tempo para a próxima exposición de Outubro... Aquí quedan algúns debuxos de por onde vou (debuxos do pequeno proxecto dos contos):










Bueno, espero volver pronto, seguir colgando as carpetas que faltan do territorio natural, os paxariños que vaia facendo, as pinturas para Outubro, etc... Pouco a pouco sen presas pero sen pausas.
Un saudiño.

Baixo do mar... baixo do mar... glub glub... burbullas, burbullas...